Niewinne kłamstewka…

Kłamstwo opiera się na nim całe nasze życie. Czy jesteśmy w stanie przeżyć jeden dzień bez chociażby drobnego kłamstewka? Nie. Możecie zaprzeczać,ale ile razy gdy ktoś pytał co u was, wy odpowiadaliście: dobrze,super,świetnie chociaż cały świat wam się walił? Wiem,odpowiada się tak z grzeczności,aby nie obarczać innych własnymi problemami, lecz takie myślenie utwierdza nas w przekonaniu,że można czasami skłamać,a nawet należy.

Takie podejście do sprawy pokazuje nam, że drobne kłamstewka to nic złego. Tylko szkoda,że nikt nie określił do kiedy jest to niewinne mijanie się z prawdą,a kiedy jest to wielkie kłamstwo przez duże K. Jedynym wyznacznikiem jest nasze sumienie,które z biegiem lat coraz bardziej powiększa granicę kłamstewek.

Mamo ja nie palę(nie przyznam się bo dostanę szlaban).

Ja i narkotyki? Tato nigdy nie tykałem tego główna(gdybym powiedział prawdę wyleciał bym z domu).

Przecież wiesz że tylko ciebie kocham skarbie,a na inne kobiety mnie nie interesują(nie powiem jej że od roku sypiam z jej najlepszą przyjaciółką).

Synku twój królik uciekł dzisiaj rano ze swoją koleżanką jak zabrałam go na spacer(jak powiedzieć dziecku że jego pupil zdechł zaraz po tym jak poszedł do przedszkola).

Nie da się normalnie funkcjonować w społeczeństwie bez używania kłamstewek. Niby każdy mówi nam prosto w oczy,że najbardziej ceni szczerość,chociaż ja odbieram to inaczej. Doceniam kiedy mówisz prawdę,lecz nie obrazę się jeśli użyjesz drobnego kłamstewka,aby połechtać moje ego. Osoby,które mówią,że nigdy nie kłamią, przysięgają, że mówią tylko prawdę uważam za największych kłamców. Kłamców,którzy kłamią częściej niż pozostali,a ich sumienie przypomina studnię bez dna,bo dla nich wszystko jest tylko drobnym kłamstewkiem. Im mocniej próbują pokazać,że zawsze są szczerzy tym mniej im wierzymy.

Przeciętny użytkownik kłamstewek powie,że ceni szczerość,a nie będzie udawał osoby,która jest chodzącym ideałem nie wiedzącym co to kłamstwo. Czyż mówiąc ” ja nigdy nie kłamię” nie kłamiemy? Zastanówcie się kiedy po raz pierwszy skłamaliście lub jaki jest pierwszy moment kiedy świadomie lub nie okłamaliście kogoś? Jeśli o mnie idzie to pamiętam jak w dzieciństwie wymyślałem przeróżne wymówki byle tylko nie iść bawić się z moim sąsiadem.

Już wiele razy próbowałem wytrzymać jeden dzień bez ani jednego kłamstewka i jeszcze nigdy mi się to nie udało. Raz sądziłem,że jestem blisko odniesienia sukcesu. Było to kilka lat temu w liceum. Leżąc w łóżku i odliczając minuty do północy uświadomiłem sobie,że nieświadomie skłamałem. Podczas rozmowy z kolegą o pewnej dziewczynie stwierdziłem,że nie podoba mi się,bo ma śmieszny głos i dziwnie się ubiera. Tak naprawdę byłem w niej strasznie zakochany,ale nigdy nie lubiłem mówić o swoich uczuciach,więc skłamałem nie uświadamiając sobie,że właśnie to robię.

A czy WY jesteście gotowi spróbować przez jeden dzień mówić tylko prawdę? Szczerze odpowiadać na najbardziej wstydliwe pytania? Odpowiedzieć szczerze,gdy ktoś zapyta „co u ciebie”?